Ένα κείμενο προβληματισμού και ευαισθητοποίησης για τους συνήθεις τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζουμε τη ζωή και τον εαυτό μας.
Μήπως έχεις ξεχάσει την λέξη μπορώ και τη δυναμική της;
Αναρωτιέσαι αν υπάρχουν πράγματα που μπορείς να φέρεις εις πέρας αισθανόμενος ολοκλήρωση και ικανοποίηση;
Αισθάνεσαι συχνά κάπως ανεπαρκής;
Μήπως αντί για το μπορώ οι λέξεις πρέπει και θέλω κυριαρχούν στο λεξιλόγιο και τη ζωή σου;
Είναι λογικό.
Καθημερινά συναντάμε όλα αυτά τα πρέπει σε τόσα ζητήματα, τόσες καταστάσεις που,
άλλοτε μπορεί να λειτουργούν μεν προστατευτικά,
άλλοτε όμως μας επιφέρουν συναισθήματα πίεσης και ανικανοποίητου.
Από πολύ μικροί, μάθαμε την λέξη πρέπει,
μάθαμε να μεγαλώνουμε μαζί της,
μάθαμε να μας ορίζει
μα κανείς ποτέ δεν μας έμαθε να την ορίζουμε.
«Πρέπει να προσπαθείς,
πρέπει να βελτιώνεσαι,
πρέπει να μαθαίνεις,
πρέπει να ωριμάσεις,
πρέπει να το αντιμετωπίσεις,
έτσι απλά,
διότι πρέπει,
κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν,
κάποια άλλα πρέπει να μείνουν πίσω, να ξεχαστούν και να υποτιμηθούν».
Κι από μικροί επίσης, βάζαμε μπροστά, σαν ασπίδα, την λέξη θέλω.
Θέλω που μιλάνε από καρδιάς, ανοίγουν κι εκτονώνουν όλα όσα νιώθουμε
Από την άλλη όμως, συχνά μιλούν για κάτι μη εφικτό.
«Μα, θέλω να ξεκουραστώ,
θέλω να μην με ενδιαφέρει,
θέλω να ζήσω ξέγνοιαστα,
δεν θέλω να με αφορά,
δεν θέλω να υπακούω σε κανόνες,
θέλω να είμαι ο ιδανικός εγώ, ο ιδανικός εαυτός μου».
Τόσο τα θέλω μας, όσο και τα πρέπει μας, έχουν θετικό ρόλο στη ζωή μας ,
γίνεται να έχουν θετικό ρόλο στη ζωή μας.
Αρκεί να φιλτράρονται στο μπορώ.
Αρκεί, όταν νιώθουμε να είμαστε σε αδιέξοδο,
να τα βλέπουμε υπό το πρίσμα του μπορώ.
Τι μπορώ να επιτύχω από αυτά που θέλω;
Τι μπορώ να αποφύγω από αυτά που δεν θέλω;
Ποιος μπορώ να είμαι;
Ποια είναι η ζωή που χρειάζομαι να διεκδικήσω;
Όσο για τα πρέπει…
Αναρωτήσου.
Ποια πρέπει μπορείς;
Ποια πρέπει χρειάζεσαι;
Κράτα τα.
Κράτα αυτά που χρειάζεσαι και προσάρμοσέ τα σε σένα.
Κράτα αυτά που σε προστατεύουν,
αυτά που σε κάνουν έναν αυθεντικό άνθρωπο,
αυτά που δεν σε φυλακίζουν,
αλλά αυτά που χρειάζεσαι στην πορεία της ζωής.
Αξιοποίησε το δρόμο του μπορώ
Και μη διώχνεις απ’ το διάβα σου, ούτε θέλω, ούτε πρέπει.
Είναι τόσο χρήσιμα κι αυτά.
Περπάτα το δρόμο του μπορώ και παρατήρησε τη διαδρομή…
Φτιάξε το δικό σου μοναδικό δρόμο.
Βάλε μέσα τα μπορώ σου,
βάλε αυτά που εσύ χρειάζεσαι,
βάλε τις αξίες σου και τα ιδανικά σου.
Ακολούθησε τον δικό σου δρόμο και θυμήσου
κάθε φορά που χρειάζεται,
να τον χρωματίζεις ξανά και ξανά,
να τον προσαρμόζεις στις δικές σου ανάγκες.
Γιατί μαζί με σένα, αλλάζει κι αυτός.
Μαζί με σένα, χρειάζεται κι αυτός.
Ελένη Άννα Καλούδη
Υπεύθυνη Συμβουλευτικής Φοιτητών
Το έργο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση».
