«Ένας ραβίνος είχε μια συζήτηση με τον Κύριο για τον Παράδεισο και την Κόλαση. «Θα σου δείξω την Κόλαση», του είπε ο Κύριος και τον οδήγησε σ ΄ένα δωμάτιο που είχε στη μέση ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι. Οι άνθρωποι που κάθονταν γύρω απ’ το τραπέζι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι. Στη μέση του τραπεζιού βρισκόταν ένα τεράστιο καζάνι με νόστιμο φαγητό που μύριζε τόσο καταπληκτικά, ώστε το στόμα του ραβίνου γέμισε σάλιο. Όσοι κάθονταν στο τραπέζι κρατούσαν από ένα κουτάλι με πολύ μακρύ χέρι. Παρόλο που τα κουτάλια έφταναν ίσα ίσα το καζάνι, τα χερούλια τους ήταν πιο μακριά από τα μπράτσα των ανθρώπων που τα κρατούσαν: έτσι κανένας τους δεν μπορούσε να φάει, γιατί του ήταν αδύνατο να φέρει το φαγητό ως τα χείλη του. Ο ραβίνος είδε ότι η δυστυχία τους ήταν πραγματικά τρομερή.
«Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο», είπε ο Κύριος και μπήκαν σ’ ένα άλλο δωμάτιο, ακριβώς το ίδιο όπως το πρώτο. Κι εκεί υπήρχε το ίδιο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι, το ίδιο καζάνι με φαγητό. Οι άνθρωποι εδώ, όπως και οι προηγούμενοι, κρατούσαν τα ίδια κουτάλια με μακριά χερούλια- εδώ όμως όλοι ήταν καλοφαγωμένοι και παχουλοί, γελούσαν και συζητούσαν. Ο ραβίνος δεν καταλάβαινε. «Είναι απλό, αλλά απαιτεί μια συγκεκριμένη ικανότητα», είπε ο Κύριος.»Σ΄ αυτό το δωμάτιο, βλέπεις, έμαθαν να ταΐζουν ο ένας τον άλλον».
Χασιδική Παραβολή Irvin Yalom Η μάνα και το νόημα της ζωής
Η υγειονομική κρίση της COVID-19 μας έφερε αντιμέτωπους με πολλές και μεγάλες προκλήσεις. Κληθήκαμε να διαχειριστούμε αλλαγές , να προσαρμοστούμε σε νέα δεδομένα, να δοκιμαστούμε σε πρωτόγνωρες συνθήκες και να βιώσουμε ανοίκειες εμπειρίες.
Διανύοντας το διάστημα των τελευταίων μηνών η καθημερινότητά μας συντονίζεται στο να παραμείνουμε ασφαλείς. Χρειάζεται να τηρούμε με επιμέλεια τους κανόνες υγιεινής και να διατηρούμε φυσική απόσταση. Η χρήση της μάσκας έγινε μια αναγκαία συνήθεια, όπως και τα μηνύματα και τα χαρτιά της μετακίνησής μας. Οι ενημερώσεις των ειδικών μονοπωλούν τις συζητήσεις μας. Στο κέντρο η πανδημία.
Αυτές οι ιδιαίτερες συνθήκες άλλαξαν τις ρουτίνες και τις δραστηριότητές μας, οι επαφές περιορίστηκαν , οι ανάγκες μας παραμερίστηκαν, οι στόχοι και οι επιθυμίες μπήκαν σε αναμονή. Διαμορφώθηκε άλλη σχέση με το χρόνο, το χώρο, ίσως και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο κόσμος μας δεν είναι ο ίδιος- ο γνώριμος, «ο κανονικός», ο προβλέψιμος -ο εαυτός μας δεν είναι ο ίδιος. Ή τουλάχιστον, όπως τον γνωρίζαμε...
Κοιτώντας πίσω, όλοι προσπαθήσαμε να προσαρμοστούμε και να συμπορευθούμε στον κοινό σκοπό. Έστω κι αν χρειάστηκε αρκετή δύναμη να μην κυριαρχήσει το άγχος και ο φόβος και να ισορροπήσουμε στη μοναξιά μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας ενίοτε και διάχυτου αρνητισμού. Μερικές φορές όμως οι άνθρωποι παίρνουμε τα μεγαλύτερα μαθήματα μέσα από τις μεγαλύτερες δυσκολίες. Γνωρίζουμε τι χάσαμε. Τι άραγε «κερδίσαμε»; Ίσως αυτή να είναι η αληθινή πρόκληση.
Η συνειδητοποίηση της αξίας της ζωής πέρα και πάνω από κάθε άλλη ανθρώπινη επιδίωξη είναι ένα βασικό μάθημα. Η συνεργασία ως η μόνη αποτελεσματική επιλογή στα κοινά προβλήματα, η ενεργοποίηση για τα θέματα του περιβάλλοντος, η ευαισθητοποίηση προς συνανθρώπους που έχουν περισσότερη ανάγκη, είναι μερικά ακόμα. Οι αξίες και οι προτεραιότητές μας μπήκαν σε αναθεώρηση. Συνδεόμαστε και εξαρτόμαστε ο ένας από τον άλλον για να επιβιώσει το «εμείς» και να ευημερήσει το «εγώ».
Πώς είναι για σένα άραγε αυτή η δοκιμασία; Τι σε δυσκολεύει; Ποιοι είναι οι προβληματισμοί σου;
Πιθανώς σου λείπει η παρέα , οι φίλοι και η διασκέδαση. Ίσως να νιώθεις ότι έχεις λιγότερη ενέργεια και κίνητρο να πετύχεις τους στόχους σου. Μπορεί να ανησυχείς για το μέλλον και τις ευκαιρίες που θα ανοίξουν ή να θυμώνεις, γιατί αυτός ο ιός στερεί τη δυνατότητα να χαρείς τη νεότητά σου...
Αξίζει ωστόσο να αναρωτηθείς τι έμαθες για τον εαυτό σου αυτήν την περίοδο και να δώσεις νόημα στην εμπειρία σου: Μπορεί να αντιλήφθηκες ότι εσύ ορίζεις την καθημερινότητά σου. Ίσως αξιοποίησες τις μέρες για περισσότερη μελέτη, για τα ενδιαφέροντά σου, τη φυσική σου δραστηριότητα, ακόμα και για χαλάρωση. Ενδεχομένως επαναπροσδιόρισες τις σκέψεις ή τους στόχους σου, αναζήτησες καινούριες ευκαιρίες, ανακαλύπτοντας έτσι νέες δυνατότητες και το χρόνο να σχεδιάσεις προσεκτικά τα επόμενά σου βήματα.
Ακόμα κι αν σε κατακλύζουν έντονα συναισθήματα μην τα θεωρήσεις αδυναμία. Αναγνώρισέ τα και σεβάσου τα. Μπορείς να τα εκφράσεις και να τα μοιραστείς, χωρίς να τα κατακρίνεις. Ίσως είναι η στιγμή να «ακούσεις » τις ανάγκες σου και να επεξεργαστείς τους προβληματισμούς σου. Αυτή η κρίση είναι και για σένα μια πρόκληση που θα σε εξοπλίσει με ικανότητες και δεξιότητες στο παρόν για το μέλλον.
Συνέχισε να ονειρεύεσαι και να οραματίζεσαι με εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Αυτή η κρίση, όπως κάθε κρίση, έχει αρχή, μέση και τέλος. Η δοκιμασία συνεχίζεται. Όμως, από όλα όσα μάθαμε , και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε, όταν έρθει η ώρα να ανταμώσουμε, ίσως χρειάζεται να ξαναγνωριστούμε με τον εαυτό μας και τους γύρω μας και να ξανασυστηθούμε στη ζωή.
Εις το επανιδείν!
Το έργο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση».
