Ο πανικός, φέρνει πανικό και σε αυτόν ο οποίος παρακολουθεί τον πανικό να συμβαίνει σε έναν άλλον.

Και τότε, εκφράσεις όπως «Ηρέμησε», « Δεν είναι τίποτα», «Διώξτο, βγάλτο απ’ το μυαλό σου» «Μα τι έπαθες, τρελάθηκες;» ή «Θεέ μου, τι σου συμβαίνει, γρήγορα ένα γιατρό», είναι απίθανο να βοηθήσουν.

Ένας άνθρωπος που παθαίνει Κρίση Πανικού, υφίσταται περίπλοκη δυσφορία σωματική, πνευματική και συναισθηματική, που μόνο όποιος την έχει βιώσει μπορεί να την καταλάβει.

Καταρχήν, χρειάζεται έναν ήρεμο χώρο και μια ήρεμη συντροφιά για να ανασάνει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και να εκτονώσει αυτό που του συμβαίνει,

οπότε μια καλή ιδέα θα ήταν να του δοθεί ουσιαστικός χώρος, οδηγώντας τον π.χ. εκτός κτιρίου, ή απλά απομακρύνοντας τα περιττά άτομα που βρίσκονται τριγύρω του, ιδίως όταν και αυτά βρίσκονται σε μίνι πανικό. 

Βρείτε την ψυχραιμία σας και προσφέρετέ του ένα ποτήρι νερό.

Βεβαιώστε τον ότι δεν κινδυνεύει η ζωή του από αυτό που του συμβαίνει, και στη συνέχεια, ζητήστε του να εστιάσει την προσοχή του σε κάτι που θεωρεί εφικτό, όπως στην αναπνοή του, στον ήχο της φωνής σας, στην εικόνα ενός δέντρου απέναντί του ή σε κάτι που ο ίδιος μπορεί να σκεφτεί ως αισιόδοξο και χαλαρωτικό.

Ρωτήστε τον αν χρειάζεται κάτι ή αν επιθυμεί να ειδοποιήσετε κάποιον και προσπαθήστε να παραμείνετε αισιόδοξοι.

Σίγουρα θα έχετε ήδη βοηθήσει.

Ελένη Άννα Καλούδη, Υπεύθυνη Συμβουλευτικής Φοιτητών